Wedstrijdverslagen Heren 1, zaterdag 4 november:
“Scheids! Dat kan toch niet! Als iemand zich blesseert moet je affluiten, vriend! Levensgevaarlijk dit!” [vrij vertaald naar daadwerkelijke uitroep tijdens de wedstrijd tussen Jonas/Croonenburg H1 en KVA H1; het origineel was niet geschikt voor publicatie – red.]
Het is zaterdag 4 november en de wedstrijd tussen beide teams is een kleine twintig minuten geleden begonnen. Op dat moment heeft nog niemand door welke tragedie ons te wachten staat. De mannen van Jonas/Croonenbrug hebben het inslaan overtuigend gewonnen, maar wij maken ons geen zorgen. Op onze leeftijd weet je dat je er met twee keer stoempuh nog niet bent; je komt pas ergens als je het ook lang weet vol te houden.
Wij beginnen dan ook rustig aan de wedstrijd (fout serviceje hier, ketsertje daar) en laten Jonas een lichte voorsprong opbouwen. De mannen in actie zijn Max, Freek, Remon, JW, Taco en Menno. De bank is goed bezet, met Mike, Loek, Felix, Arie en Abe. Vandaag gaan we voor de winst, dus wie prutst moet het veld ruimen, aldus Klaas.
Door goeie services van Freek en JW lopen we langzaam in, als bij een stand van 18-17 het noodlot toeslaat. Er lijkt nog niets aan de hand als JW serveert. De libero aan de overkant heeft het zwaar, dus de bal komt makkelijk onze kant op. Rustig verdedigd; snelle set naar de buitenkant. Taco weet het, geeft alles, explosieve aanloop. De bank springt op, rekent het punt al binnen. Taco zet af, een kreet van pijn! De bal gaat er nog overheen, maar Taco hinkelt het veld uit. De rally gaat door. Toch het veld maar weer in, blokpoging op één been. De scheids fluit nog steeds niet af. Heeft hij het niet gezien? Of vind ‘ie dat Taco niet zo moet zeuren? We zullen het nooit weten. Jonas wint uiteindelijk het punt en Klaas vraagt de wissel aan. Felix erin.
19 -17 achter en de situatie lijkt hopeloos. Maar wij laten ons niet kennen. Jonas serveert en Felix huft de bal er zo hard in dat ze hem moeten uitgraven voor het spel verder kan. Wij serveren en werken ons langzaam terug in de set. Jonas ziet het en neemt bibberend een time-out. “Voor Taco!” roepen wij, en lopen het veld al weer in. Toch komen we met 23-21 achter. Maar dan mag Freek gaan serveren. 23-22. “Met deze opstelling kan ik beter maar een paar directe punten maken”, denkt Freek, en drie halve ketsers later hebben we de set gewonnen, 25-23. Strategische oplossing, Freek!
De tweede set begint goed. Met dezelfde mannen als aan het einde van de eerste set komen we vrij makkelijk 10-5 voor, mede dankzij een harde sprongservice van Felix. Op dit punt in het verslag is het misschien goed om kort iets uit te leggen over de regels van het volleybalspel. Wisten jullie dat als je fout serveert, en daarna het punt wint, dat je dan moet doordraaien? Dat dan niet dezelfde persoon nog een keer mag serveren? Nee? Daar hoef je je niet voor te schamen, beste lezer, want wij wisten dat kennelijk ook niet. Geeft niet hoor, Felix! Het is ook pas de tweede opeenvolgende wedstrijd dat het gebeurt. Volgende keer gaat het vast goed!
Helaas geeft de verwarring aan Jonas de gelegenheid om terug in de set te komen. Klaas probeert het tij nog te keren met een paar wissels tegen het einde van de set (Loek voor Remon, Arie voor JW), maar het mag niet baten. De set gaat 25-20 verloren.
In de laatste twee sets proberen we van alles. Mike komt voor Freek om door de spelverdeler aan het de overkant zo ver het bos in gestuurd te worden dat we alleen maar kunnen hopen dat hij dinsdag weer terug is en zelfs Abe mag nog een paar punten spelen (in het achterveld, het moet niet te gek worden). Het mag niet baten, het geloof is weg. De laatste sets worden 25-19 en 25-21 verloren, en wij druipen af naar Amsterdam, waar dames 1 ondertussen heeft laten zien hoe het ook kan, door 3-1 te winnen van de concurrent, nu dik bovenaan te staan, en gewoon ook nog lekker te gaan feesten!
En Taco? Die heeft inmiddels zoveel ervaring met blessures dat hij al bijna zelf dokter mag worden. Zijn eigen diagnose: zweepslag in de kuit, ongeveer zes weken hersteltijd. Ik stel zelf voor om een nieuwe jaarlijkse feestdag in te voeren: Taco-blessuredag. Deze valt altijd op de zesde wedstrijd van Heren 1 in het seizoen. Taco-wederopstanding is altijd precies zes weken later.
Op naar de volgende wedstrijd, deze dinsdag voor beker tegen Dosko heren 1.
Stoempuh!