Dag 2000-7-10!
Soms moet je ergens even bij stil staan om het te beseffen. Zo is het ook vaak met jaren. Neem nou afgelopen jaar. Eén keer knipperen en zo’n jaar is voorbij. Twee keer knipperen en je bent meer dan de helft vergeten. Drie keer knipperen en je moet je af gaan vragen of je geen Gilles de la Tourette aan het ontwikkelen bent.
Stilstaan, we doen het zo weinig. Behalve soms in het veld dan. En dat terwijl er zoveel mooie, bijzondere, maar ook baalmomenten zijn in een jaar. Kampioenschappen. Promoveren. Degraderen. Geblesseerd raken. Je rentree maken. Na jaren weer terug op het oude nest komen. Na jaren nog steeds op het vertrouwde nest zitten. Na een avond drinken na volleybal niet uit je nest kunnen komen. Vrijwilligerswerk. Uitjes met je vrijwilligerscommissie. Jeugdweekend. Gala. Het De Pijptoernooi. Het Spuyttoernooi. Texel. Ameland. Koos Konijn. Iets teveel drinken om normaal naar huis te kunnen fietsen. Iets te weinig drinken om Jelle B. te kunnen waarderen. Beachvolleybal. Teamuitjes. Aanmoedigingen. Fluitbeurten. Trainingen. Zweten. En natuurlijk niet te vergeten die ene rally waar de pass verkeerd lag, de setter de bal in een wanhoopspoging met de linkerpink nog nét van de vloer wist te halen, en waar jij met je laatste krachten door middel van een pancake de bal via de netband op de vloer bij de tegenstander liet belanden. Of iets in die geest.
Het gaat wat ver om iedereen persoonlijk te bedanken. Daar is de club en het vrijwilligersbestand te groot voor. Toch wil de PR-commissie, mede namens het bestuur, jou bedanken. Ja jij ja. Want wat je rol binnen de club ook is, jij bent mede de reden dát er een club is. Wat dat betreft is KVA net een mens: we hopen dat ons bestaan nog lang, gelukkig en gezond zal zijn. En dat van jou dus ook.
Happy new year en tot snel!
