Door Jelske
Onze eerste bekerwedstrijd van dit seizoen vindt in Vleuten plaats. Dat is niet naast de deur, maar gelukkig hebben twee van ons beschikking over een auto. Op naar Vleuten dus. Maar waar is onze trouwe coach? Ah, die geeft op woensdag altijd training aan niet-kva’ers. (Tsss. Wat is nou belangrijker?) We hebben mazzel, want Tessa wil ons wel coachen. Dus Tessa in de West-auto (welke Tessa zou dat toch zijn?) en we kunnen gaan. Door pech onderweg komt maar één auto bij Sporthal Oudenrijn in Vleuten. De tegenstander is de moeilijkste niet, dus beginnen we gewoon flink later met de wedstrijd. Waarschijnlijk hebben ze zo lang ingespeeld dat ze er helemaal moe van zijn, want de eerste set winnen we met 9-25. Het kan ook komen doordat Tessa ons in de haast verkeerd heeft opgesteld (middens en buitens verwisseld) en we daarom erg gefocust zijn, want waar o waar moeten we staan voor de service-pass? Er komt flink wat denkwerk aan te pas. Gelukkig duurt de set niet zo lang.
Tessa waarschuwt ons voor we aan de tweede set beginnen: “Nu niet denken dat we ze makkelijk kunnen hebben!” en ze geeft ons tips over beter klaarstaan en andere nuttige dingen. Het lijkt allemaal niet door te dringen, we beginnen de tweede set te slordig en raken gestrest van alle verloren punten. Zelfs de sevices gaan in het net. 25-18. Was dat nu nodig? Toch moeten we positief blijven, gezien de eerste set. Of zijn zij in hun spel gekomen? Wordt het echt lastig?
Ja, het wordt lastig, ondanks dat we zelf weer beter spelen (is dat wel zo? Marieke rent overal heen om nog iets van de pass te maken). Maar we bereiken 24-25, oei, het wordt toch 25-25, het zal toch niet…? Nee, pfieuw, 25-27, we winnen ‘m. 1-2 in sets. Op naar de andere kant.
De laatste set (ojee, nu geef ik het weg, hè?!) is ook behoorlijk spannend. Met wat inventiviteit (alsof Tessa niet al twee sets geleden heeft gezegd waar we die bal moesten neerleggen!) en slimme services (ook daarbij blijkt het gat in het midden, zeker als je eerst diep serveert) winnen we uiteindelijk de set met 23-25, en dus ook de wedstrijd. Zo, dat was me ’t avondje wel. Op naar Amsterdam!