Door Joris
Na een seizoen 4e klasse was KVA heren 3 afgelopen seizoen weer terug in de 3e. Terug van de zomerstop begonnen de trainingen gelijk zwaar en hard samen met Heren 1 onder de bezielende leiding van Menno en Abe. Sit-ups, push-ups, suicide runs, alles werd er tegenaan gegooid om die luie zomerspieren weer fit en sterk te krijgen. Naast geklaag over dat er te weinig met een bal getraind werd leverde dit ook de nodige spierpijn op, maar uiteindelijk legde dit de basis voor heel wat moois.
De eerste wedstrijd werd nog verloren van de mannen van VVA, we moesten er weer in komen, weer wennen aan de derde klasse, maar er werd wel redelijk gespeeld. Door nog wat trainingen van Menno, en de aanwijzingen van hem tijdens de wedstrijden, begonnen we de latere wedstrijden steeds overtuigender te winnen. Al snel werden de 4-0 uitslagen aan elkaar geregen, en kregen we weer zicht op het kampioenschap, omdat VVA her en der wat punten liet liggen.
Toen sloeg het noodlot toe. Net toen we reële hoop begonnen te koesteren op die eerste plaats ging Freek door zijn enkel. Uitgeschakeld. Luttele dagen later ging Remon in een wedstrijd van Heren 1 ook door zijn enkel. Ook uitgeschakeld. En op het moment dat we met z’n allen blij waren dat we nog steeds 6 man hadden voor de wedstrijden die kwamen was er nog Loek die, je raadt het al, op een training ook door zijn enkel ging. Drie verstuikte enkels in negen dagen. Opeens leek het kampioenschap heel ver weg.
Maar door het sterke invallen van Barbara als spelverdeelster, mijn snelle omscholing door Menno en Abe naar de middenpositie (meeblokkeren is lastig!), en Jelske die zich voor de zekerheid ook nog op het formulier liet zetten, werden ook in deze samenstelling wedstrijden ‘gewoon’ gewonnen. 3-1 en 4-0.
En zo kwamen we dan op 10 december weer tegen VVA te staan. Maandagavond in het hol van de leeuw, de Blauwwit hal. De tegenstander had hun vertrouwde Duitse elftal inspeelshirts weer aan wat de sfeer al goed zette. De winnaar van deze wedstrijd mocht zich de kampioen noemen. Ook wij hadden flink wat publiek, zowaar met trommels, en een extra troef in Thomas die zich voor de zekerheid op het formulier had laten zetten.
De wedstrijd ging in een roes voorbij, ik weet voornamelijk nog dat we, naar mijn gevoel, de beste wedstrijd ooit speelden, aangemoedigd door een hele meute mensen, waarvan een trommel van Mikis en het geschreeuw van Thomas me voornamelijk nog bijstaan. De eerste set wonnen we vrij spannend, en gelukkig wisten we de concentratie van die set vast te houden in de volgende sets. Na de 2-0 in sets wisten we eigenlijk al dat we dit niet meer weg gingen geven. We waren ‘in control’, geconcentreerd aan het spelen. Ballen werden aan onze kant van de grond gehaald en er aan hun kant ingerost. De 3e set was een formaliteit. 3-0, kampioenen! (Als bijzaak haalden we de 4e set ook nog binnen)
Met bubbels vertrokken we al “Schade, Deutschland, alles ist vorbei” zingend naar de douche, en daarna naar de kantine voor een feestje dat velen zich niet meer kunnen herinneren, met dank aan de pitchers die maar bleven komen. Op naar de tweede klasse!